تولید پروبیوتیک های موثر بر طیور گوشتی میکروارگانیسم های بومی - وبلاگ دیدنی ها

به گزارش وبلاگ دیدنی ها به نقل از پژوهشگاه بیوتکنولوژی کشاورزی، در فاز اول اجرای این قرارداد، دانش فنی تولید پروبیوتیک های مؤثر بر عملکرد طیور که از سویه های بومی میکروارگانیسم ها حاصل شده، توسعه یافته و در فاز دوم، مجوز بهره برداری انحصاری از این محصول و تولید و تجاری سازی آن به این واحد تولیدی اعطا می شود.

مجید متقی طلب، رئیس پژوهشکده جانوری و عضو هیات علمی دانشگاه گیلان به عنوان مجری این دانش فنی گفت: مصرف آنتی بیوتیک به عنوان افزودنی خوراکی و با هدف محرک رشد در بسیاری از کشور ها ممنوع شده و صنعت طیور کشور نیز به دلیل مسائل ناشی از مصرف بی رویه آنتی بیوتیک ها مانند مقاومت آنتی بیوتیکی و عوارض ناشی از آن باید مصرف آن را محدود کند.

وی افزود: مصرف پروبیوتیک ها با توجه به مزایای آن مانند افزایش مقاومت طیور برای مقابله با بیماریها، ارتقای کیفیت لاشه و ضریب تبدیل به عنوان جایگزین آنتی بیوتیک مورد توجه تولیدکنندگان و مصرف کنندگان محصولات طیور واقع شده به طوری که بازار جهانی پروبیوتیک ها در صنایع دام، طیور و آبزیان، بالغ بر 3.6 میلیارد دلار برآورد می شود.

متقی طلب با بیان اینکه صنعت تولید پروبیوتیکهای دام و طیور در کشور صنعتی نوپا است و در حال حاضر نیز تعداد انگشت شماری شرکت خصوصی در این زمینه شروع به فعالیت کرده اند، گفت: با توجه به اهمیت زیاد شناسایی و تولید پروبیوتیکهای اختصاصی بومی برای طیور در کشور، طرح جداسازی، شناسایی و ارزیابی باکتریهای پروبیوتیک از مرغهای نژاد بومی (اصفهان، مازندران، آذربایجان غربی و فارس) با هدف دستیابی به باکتریهای بومی با کارایی بالای پروبیوتیکی برای استفاده در صنعت طیور برای اولین بار توسط یک تیم پژوهشی در پژوهشکده بیوتکنولوژی جانوری اجرا شد.

وی افزود: سویه های بومی با پتانسیل پروبیوتیکی بالا شناسایی، انتخاب، و در قالب کلکسیون پروبیوتیک های اختصاصی طیور در بانک ژن میکروبی پژوهشگاه بیوتکنولوژی کشاورزی ثبت شدند.

به گفته وی، نتایج تحقیقات 5 ساله طرح در سطح آزمایشگاهی و در سطح مرغداری نشان داد که باکتریهای پروبیوتیک جداسازی شده دارای توانایی بالای پروبیوتیکی (تحمل دمایی 4 تا 40 درجه سلسیوس، تحمل pH اسیدی و قلیایی، تحمل نمک و نمک های صفراوی، قابلیت اتصال پایدار به سلول های سطحی سیستم گوارش طیور، خصوصیات ضد میکروبی علیه پاتوژنهای مختلف طیور بوده و به طور معنی داری منجر به افزایش وزن سرانه و بازده لاشه، بهبود ضریب تبدیل غذایی، کاهش مصرف خوراک، ارتقای شاخصهای سلامتی، کاهش میزان کلسترول و تری گلیسرید در خون جوجه ها و همچنین تجزیه و خنثی سازی آفلاتوکسین در خوراک طیور می شوند.