در رویداد گرامیداشت صدمین سال کشف انسولین آنالیز شد ، انسولین درمانی ؛ معضلات و آینده آن در ایران - وبلاگ دیدنی ها

به گزارش وبلاگ دیدنی ها، شرکت سانوفی به اسم یکی از پیشروان درمان دیابت و فراوری انسولین صد سالگی کشف انسولین را در تاریخ 19 تیر با حضور فعالان حوزه سلامت از سراسر ایران گرامی داشت.

با کشف انسولین در سال 1921 نقطه عطفی در درمان دیابت شکل گرفت و در ادامه پیشرفت در تحقیقات، فراوری و توسعه انسولین نحوه مدیریت دیابت را به نحو چشمگیری ارتقا بخشید. در این سفر صد ساله، سانوفی به اسم یکی از پیشروان فراوری انسولین، از همان روزهای آغازین تا به امروز، نقش کلیدی در فراوری و توسعه این دستاورد مهم در دنیای پزشکی و داروسازی داشته است.

در این راستا، سانوفی ایران جهت گرامی داشت صدمین سال کشف این داروی نجات بخش، رویداد آنلاینی با حضور متخصصین حوزه سلامت از سراسر ایران در تاریخ 19 تیر برگزار نمود. در این برنامه دکتر علیرضا استقامتی، رئیس بخش غدد بیمارستان امام خمینی (ره) با اساتید برجسته و تراز اول ایرانی و بین المللی در حوزه دیابت همراه شدند تا تاریخچه کشف انسولین و پیشرفت های اساسی که در فراوری و توسعه انسولین در صد سال اخیر اجرا شده شده را مرور کنند.

دکتر فرزانه سروقدی، دکتر فاطمه سکمک فرد، دکتر مجتبی ملک، دکتر عادل جاهد و دکتر مبارک نقوی از دیگر متخصصان و سخنرانان این رویداد بودند که منظره آینده درمان دیابت را مورد آنالیز قرار دادند و این که چگونه انسولین تراپی همگام با دانش روز دنیا و پیشرفت های دنیای دیجیتال می تواند کیفیت زندگی بیماران را بهبود ببخشد.

در خاتمه این رویداد، گفتوگویی را با دکتر علیرضا استقامتی، رئیس بخش غدد بیمارستان امام خمینی (ره) ترتیب دادیم که گزیده ای از آن را در ادامه از دیده می گذرانید.

با وجود تمام اقدامات اجرا شده در درمان دیابت، هنوز تعداد کثیری از بیماران به اهداف درمانی و مدیریت مناسب دیابت دست نیافته اند. از نظر شما دلایل اصلی این موضوع چیست؟

براساس مطالعه ای که در ایران انجام داده ایم، تنها 20 درصد از مردم در رسیدن به سه هدف کنترل قند خون ، فشار خون و چربی پیروز عمل نموده اند. البته شرایط در دنیا بهتر از ایران نیست و در بسکمک از کشورهای پیشرفته هم آمار و اعداد در همین محدوده 20 تا 25 درصد است.

این بدین علت است که دیابت یک بیماری مزمن مادام العمر است و متاسفانه تمام ابعاد زندگی فرد را تحت الشعاع قرار می دهد. مقدار قند خون در فرد دیابتی مبتلا به دیابت با صرف هر وعده غذایی و یا انجام حرکت های فیزیکی تغییر می یابد که این خود نشان از پیچیدگی این بیماری دارد در حالی که به اسم مثال در فرد مبتلا به آسم (که آن هم بیماری مزمن است) فقط بحث فعالیت فیزیکی مطرح است و نه تغذیه بیمار.

چالش دیگر، در دسترس قرار داشتن دارو و وجود آموزش استفاده از آن است؛ به خصوص انسولین که یک داروی تزریقی است که استفاده از آن به آموزش مداوم احتیاج دارد. در دسترس بودن دارو برای درمان بیماری مزمنی مانند دیابت، فوق العاده اهمیت دارد. چه در زمینه قرص های خوراکی، چه انسولین های تزریقی و چه ابزارهای درمانی مانند قلم انسولین، گلوکومتر یا پیشرفته تر از آن، دستگاه سی جی ام (CGM) که به دسترسی هرچه بیشتر آن ها احتیاج داریم.

یک فرد مبتلا به بیماری دیابت، حداکثر سالی 3 تا 4 ساعت با پزشک خود در تماس است در حالی که ده ها هزار ساعت دیگر را باید به تنهایی در جهت مدیریت بیماری در ابعاد گوناگون تصمیم گیری نماید. بر اساس بعضی مطالعات، یک بیمار دیابتی گاها روزانه با 300 مورد تصمیم متفاوت روبرو می گردد و چنانچه فرد در این مورد آموزش ندیده باشد، نمی تواند به تنهایی از عهده تصمیم گیری صحیح برآید. بدین جهت بحث آموزش در بیماران دیابتی از اهمیت زیادی برخوردار است که این موضوع از عهده وظایف پزشک خارج است و نمی توان در مدت زمان کوتاه این حجم از اطلاعات را به بیمار انتقال داد. لذا یکی از مهم ترین مسائل مدیریتی در این حوزه مبحث آموزش است که پیشنهاد می گردد، بیمه ها پوشش آن را بر عهده بگیرند.

بنابراین، برای انجام صحیح مدیریت در حوزه دیابت، به آموزش بیماران، آموزش خانواده و اجتماع و بعلاوه، آموزش پزشکان در مورد آخرین متدهای درمانی، در کنار دسترسی به ابزارهای درمانی و داروهای روز دنیا، احتیاج است. برای رسیدن به این هدف، به مدیریتی همگانی احتیاج داریم که با کمک سازمان های مردم نهاد و خود مردم و مدیریت عالی از سوی دولت، امکان پذیر است.

یکی از شاخصه ها و الگوهایی که همه دولت ها در جهت آن قدم برمی دارند، بهبود کیفیت درمان و کاهش هزینه های این دسته از بیماران است. نظام سلامت برای رسیدن به این اهداف، چه اقداماتی را باید در دستور کار قرار دهد؟

اول باید به این نکته توجه داشته باشیم که هزینه هایی که در بحث درمان صورت می گیرد، هزینه نیست، بلکه سرمایه گذاری محسوب می گردد.. این که فکر کنیم داروهای مقرون به صرفه قیمت برترین داروها هستند، اشتباه است. نباید کیفیت را فدای قیمت دارو یا درمان کرد. طبیعی است که ایجاد رقابت به از بین رفتن انحصار و تعدیل قیمت ها کمک خواهد نمود اما باز هم معتقدم که رجوع به درمان های استاندارد و استفاده از داروهای تازه و مطابق با تکنولوژی روز دنیا باید معیار اصلی ما برای اقدامات درمانی باشد و نه صرفا استفاده از داروهای مقرون به صرفه قیمت. در این راستا سازمان غذا و دارو باید مدیریت خود را بر این فرایند بیشتر کند و با ایجاد زیر ساخت های علمی، رقابت سالم در بازار دارویی ایجاد نماید تا بیماران هم ازمحصولات با کیفیت و مطابق با علم روز دنیا منتفع گردند.

به اهمیت انسولین درمانی اشاره کردید. با خبر شدیم که سال جاری 100 سالگی انسولین است؛ یعنی یک قرن از کشف انسولین می گذرد و در این یک قرن جان میلیونها نفر در سراسر دنیا به واسطه کشف این دارو حیات بخش نجات یافته است. در این 100 سال، فراوری انسولین دچار چه تغییراتی شده است؟

با ورود انسولین های انسانی در سال 1982 و جایگزین شدن با انسولین های حیوانی، انقلابی در این زمینه صورت گرفت، چراکه آلرژی و عدم خلوص در انسولین های ابتدایی، بسیار مشکل ساز بود. پس از آن، در سال 2000 با ورود انسولین های آنالوگ و سپس با ورود قلم های انسولین انقلابی در مدیریت دیابت صورت گرفت چرا که این انسولین ها عوارض کمتر، شیوه حمل ونقل آسان تر، وبه علت تزریق باقلم درد کمتر و دقت بیشتری در مقایسه با انسولین های نسل پیش داشتند. این انقلاب از جنبه های مختلف تکنولوژی ادامه یافت تا اینکه در سال های اخیر با ورود انسولین های پایه نسل تازه مدیریت دیابت بار دیگر دستخوش تغییر اساسی شد چرا که انسولین های پایه نسل تازه با کاهش عارضه هایپوگلایسمی و نوسانات کمتر قند خون و هم چنین استفاده آسان تر کیفیت زندگی بیماران را بهبود بخشیدند.

با توجه به سابقه درخشان شما در درمان بیماری دیابت، آینده انسولین درمانی و درمان دیابت را چگونه پیش بینی می کنید؟ فکر می کنید نسل بعدی انسولین درمانی از چه زمانی قابل استفاده باشد؟

به اعتقاد اینجانب ،برای پوست اندازی در عرصه درمان دیابت به یک تا دو دهه زمان احتیاج داریم. پس از این دوره، درمان های متعددی از جمله انسولین های هوشمند، انسولین های خوراکی و تکمیل دستگاه CGM به فرایند درمان بیماری دیابت کمک خواهند کرد. پیشرفت های همه جانبه ای در رابطه با کنترل دیابت در دنیا در حال اجرا است و برای تکمیل مطالعات و متعادل شدن هزینه ها به این زمان احتیاج داریم، چراکه حتی پرداخت هزینه های فعلی از توان بسکمک از بیماران خارج است. ما هم در کشور احتیاج داریم تا همگام با دانش روز دنیا از ملاحظات درمانی و ابزارهای دیجیتال بهره مند شویم تا بیماران را در مدیریت صحیح این بیماری کمک نماییم.