دانشمندان می خواهند با چاپ سه بعدی تُردترین شکلات دنیا را بسازند ، لذت ترک خوردن شکلات خوشمزه! - وبلاگ دیدنی ها

به گزارش وبلاگ دیدنی ها، تیمی از دانشمندان هلندی با استفاده از شیوه های نو پرینت سه بعدی، کار عجیب طراحی یک تکه شکلات عالی را بر عهده گرفته اند تا تکه شکلات هایی تولیدکنند که زیر دندان به بهترین شکلی، حالت تردی و شکنندگی داشته باشد.

برخی هر شکلاتی که در دسترس شان است می خورند و برخی هم برای طعم شکلات و بافت آن اهمیت زیادی قائل هستند. برای آنها مهم است که طعم بعد از خوردن یا ذوب شدن شکلات هم کاملا مطابق با سلیقه شان باشد.

یک شکلات ساز متخصص باید تا حدودی مانند آهنگر عمل کند، مخلوط خود را دقیقاً گرم و خنک کند تا ساختار شبکه بلوری تشکیل شود.

بهترین حالت شکستن شکلات در زیر دندان این است که به جای اینکه یک دفعه خرد شود، ترک بخورد و به آرامی ذوب شود. برای این کار اصطلاحا باید بلورهای فاز V تولید شوند. فرایند این تولید بسیار طولان مدت است و به علاوه این بلورها در طول زمان تجزیه می شوند.

پس فرایندی که ما نسبتا ساده می دانستیم، چیزی است که هزاران اندیشه و تخصص باید در تولید آن سهیم باشد.

جای تعجیب نیست که توجه متخصصان مواد و پرینت سه بعدی در دانشگاه آمستردام هم به این قضیه جلب شده. که به تازگی مقاله ای را در مجله Soft Matter در مورد تحقیق در ساختارهای شکلاتی برای ایجاد حس مطلوب در دهان منتشر کرده اند.

آن هاتلاش کردند که شکلاتی بسازند که زیر دندان تعداد شکسته شدن های بیشتری داشته باشد و دریافتند که اشکال مارپیچی بسته برای این امر، مطلوب هستند.

آنها حتی صدای ترق شکسته شدن شکلات را در تحقیق خود ضبط می کردند تا تمایز بیشتری بین شکلات خوب و بد بگذارند. آنها متوجه شدند که بین آنچه تست کننده های شکلات به عنوان تردی شکلات درک می کنند و تعداد واقعی ترک ها، یک همبستگی وجود دارد.

سپس دانشمندان شروع به آزمایش با ساختارهای حداکثر ناهمسانگرد کردند - طرح هایی که اگر در یک جهت گاز گرفته شوند قوی هستند، اما در جهتی دیگر شکننده هستند و به یک سری الگوهای جالب دیگر می رسند.

آنها از چاپگر سه بعدی استفاده کردند تا به بلورهای فاز V برسند. برای انجام این کار، آن ها شکلات را تا دمای 45 درجه سانتیگراد گرم کردند تا تمام کریستال های آن از بین برود، سپس اجازه دادند سرد شود و گلوله های جامد شکلات را د دمای زیر 34 درجه وارد سرنگ ها کردند و آن ها را در کارتریج های یک Bioplotter سه بعدی قرار دادند. سپس، آن ها شکلات را لایه به لایه، روی یک پایه که در دمای 12 درجه سانتیگراد نگهداری می شد،چاپ گرفتند. یک فن باعث می شد که در سریع ترین زمان ممکن شکلات جامد شود و برای پذیرش لایه بعدی آماده شود.

مسائل کم نبود. شکلات در لوله سرنگ شروع به متبلور شدن می کرد، بنابراین با تغییر ضخامت خطوط چاپ شده، دستگاه باید دائماً کالیبره می شد.

این تیم روز به روز بیشتر به کشف طرح های شکلاتی جالب تر، ترک خورتر و لذت بخش تر نزدیک می شود.

این مقاله در مجله Soft Matter منتشر شده است.